ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΜΟΥ

Έβλεπα απόψε Ραδιο Αρβυλα και ο Κανακης ειπε κατι που δεν ειχα προσεξει ως τωρα...
Σιγά-σιγά, λάου-λάου, τσούκου-τσούκου, η εφηβεία τα τελευταία χρόνια άρχισε να ξεκινάει μετά τα 18.
Αφου μας έπρηξαν οι γονείς μας να διαβάζουμε για να περάσουμε στη σχολή, στο πανεπιστήμιο, τη τάξη, το μάθημα, το φροντιστήριο, τα ιδιαίτερα, ξεχάσαμε ότι εκείνη την εποχή έπρεπε να είμαστε teenagers, και προσπαθούμε να αναπληρώσουμε τα χαμένα μας χρόνια ΤΩΡΑ.

Αποτέλεσμα; Μια γενιά που δουλεύουμε όχι για να βάλουμε λεφτά στην άκρη μπας και αποκτήσουμε ένα δικό μας σπίτι και οικογένεια κάποτε, αλλά για να τα ξοδέψουμε σε video-games, ταξίδια και τρέντυ ρούχα.
Συνδίασε το με τη γενιά των 700 ευρώ (που ο γιαχβέ, ο αλλάχ, ο μέλεκ τάους, ο βούδας, ο γκανήσα και οι ολύμπιοι να βάλουν το χέρι τους δεν είναι ποτέ καθαρά 700 αλλά λιγότερα), και ένα είναι σίγουρο: Δε θα μπορέσουμε να μεγαλώσουμε ΠΟΤΕ. Ό,τι κληρονομήσουμε από τους γονείς μας και ΑΝ είμαστε τυχεροί ίσως μας φτάσει μέχρι να πεθάνουμε. Αν είμαστε κωλόφαρδοι και κανουμε παιδί/ά, την έχουν κάτσει. Δε θα έχουμε να τους δώσουμε ΤΙΠΟΤΑ.

Μας δίνω μία με δύο γενιές πριν αρχίσει να πέφτει ο πληθυσμός της Ελλάδας δραματικά. Ούτε μεταναστες δε μας σωζουν πληθυσμιακά ετσι οπως παμε, αφού και αυτούς τους χώνουμε σιγά σιγά μέσα στο ίδιο σκατοπαίχνιδο θέλουν δε θέλουν.